Blind...?

Zijn we blind geworden? Of interesseert het ons niet meer?
Is het echt zo dat de vreugde voor iets maar heel even duurt?

Stel je voor;
Je hebt een droom, een droom van een huis.
Je droomt van een klein kasteeltje in een prachtige locatie ergens in het buitenland.
Maar het is maar een droom en je weet dat het niet uit zal komen, omdat je er nooit genoeg geld voor zult hebben.

Maar dan.. Staat er iemand voor je deur, de vriendelijke man verteld je dat een tante is overleden en jij de erfgenaam bent. Je erft een groot huis ergens aan de rand van Afrika.
Hij laat je een paar foto’s zien en, ja hoor, het is precies waar je van hebt gedroomd.

Je vreugde is zo groot dat je de man omhelsd en je bent van plan zo snel mogelijk naar je droomlocatie te gaan.
Eenmaal aangekomen is het allemaal nog mooier dan je dacht.
Iets waar je nooit van had gedacht het ooit maar te hebben is nu in je bezit. Je verwonderd je over alle mooie details van het huis en over de ruimte die je opeens hebt gekregen.
De eerste dagen in je nieuwe huis wordt je elke ochtend met een lach op je gezicht wakker en wanneer je de gordijnen open doet kijk je uit op een prachtig landschap, weer besef je je hoe gelukkig je bent.

Maar dan vliegt het jaar voorbij en je bent opeens niet meer zo tevreden.
Toch wel een beetje saai, dat wit overal.. Dus je verplaatst wat meubels en geeft een likje verf hier en daar. Zo, dat is weer is wat anders. Met een wat heldere kijk ga je de volgende weken weer in.. maar langzamer hand lijkt de schoonheid van dit huis te vervagen. Ook het droomlandschap waar je op uit kijkt is opeens niet zo mooi meer. Wat je ook veranderd, het gevoel dat je in het begin had bij dit huis komt niet meer terug. Wat is er gebeurt?

Het kleine kasteeltje betekend opeens niet meer zoveel voor je.
Je bent als het ware blind geworden voor dit huis en alles wat erbij komt.
Je bent gewend geraakt aan dit huis....

Oké, nu bekijken we het vanaf een andere kant.
Laten we zeggen dat die vriendelijk man die bij je aan de deur stond GOD is.
Hij heeft een cadeau voor je mee genomen en hij noemt het “De Aarde”
Hij heeft alles tot in de puntjes uitgedacht tot het perfect was.
En nu wil Hij dat jij (de mens) erin gaat wonen.

Je kijkt je je ogen uit.
Hoe heeft God het voor elkaar gekregen de natuur zo te maken dat alles perfect op elkaar aansluit?! Je maakt een reis door deze wereld en komt langs hoge bergen en diepe dalen.
Je ziet ontelbaar veel verschillende bloemen en dieren. Je maakt dag en nacht mee en je verwonderd je over de jaargetijden. Je ziet de levensloop van verschillende dieren. Alles heeft een doel en veranderd precies zoals het hoort. Je komt tot de conclusie dat de wereld eigenlijk een puzzel is waar van geen enkel stukje ontbreekt. Het is een groot wonder!

Maar dan komt er een nieuw gegeven: Wetenschap en Techniek.
De mens verzint methodes om het zichzelf makkelijker maken en de natuur moet plaats maken voor grote laboratoriums en wegen worden aangelegd om beter van punt a naar punt b te komen. Je aandacht wordt van de wereld getrokken en je wilt vooruitgang zien. Het onmogelijke wordt waar gemaakt door het begrip: Elektriciteit. Je wordt verblind door nieuwe mogelijkheden en je cadeau van God valt steeds meer op de achtergrond.
En uiteindelijk eindigt het net als dat prachtige droomhuis. Het is niet meer zo mooi als het in het begin was…

Is dat niet wat er nu gebeurt?
Is het niet zo, dat we niet meer kunnen genieten van het grote geschenk van God?
We hebben het er toch veel te druk voor?

Mensen om ons heen en alle vooruitgang in de techniek en de wetenschap zorgen ervoor dat we niet eens meer de tijd krijgen om te zien hoe mooi de natuur is en hoe wonderbaarlijk alles in elkaar zit.. Het is alsof je een geschenk in de prullenbak gooit... Je woont inmiddels al zo lang op deze aarde dat je eraan ‘gewend’ geraakt bent.. Maar hoe kun je nou wennen aan iets waar je de helft nog niet van weet?

Ik heb als hobby Fotografie. Op deze manier ben ik bezig met het vastleggen van beelden die ik zie. Je kunt dingen vastleggen die heel verdrietig zijn, maar ook taferelen die te mooi voor woorden zijn. Op deze manier probeer ik mij er steeds weer aan te herinneren hoe wonderbaarlijk mooi alles in elkaar zit!

Gods creativiteit is oneindig, en hij laat een groot deel aan ons zien. Wonderen bestaan nog, maar wij zien ze alleen niet omdat we het te druk met andere dingen hebben…

Kunnen we nog van deze gift genieten? Of zijn we er echt blind voor geworden?!